Karate Nedir?

Karate-do, ellerin ve ayakların sistemli olarak eğitimleri sonucunda, beklenmedik saldırıların savuşturulmasında gerçek bir silah etkisi yaratabilecek güçte olan silahsız savunma şeklidir. Kazananın ve kaybedenin kim olduğuna karar vermek nihai amaç değildir. Karate-do karakterin, eğitim yoluyla geliştirilmesini amaçlayan bir mücadele sanatıdır.

Karate-do nihai amacı olarak kazanmayı değil çalışma ve eğitim sonucu tecrübe birikimine sahip olarak karakter mükemmeliyetine erişmeyi hedef alan bir martial sanattır. Aynı zamanda güç ve sistematik çalışma sayesinde her biri etkili ve güçlü silah haline gelen vücudun her bölümünün tümünü kullanmak suretiyle yapılan, bir nefis müdafası şeklidir. Karate tüm vücut hareketlerinin bir muvazeneye erişmesi ve bu yolla vücut hareketlerinin bir bütün halinde olgunluk meydana getirmesini amaçlar.

Karate-da’nun büyük hocası Giçin Funakoşi’nin de defalarca belirttiği gibi, bu sanatı takip edebilmek için ilk amaç; ulvi ve tevazu sahibi bir ruh geliştirmektir. Aynı zamanda  da, vahşi bir hayvanı tek bir vuruşla durdurabilecek kadar büyük bir güç geliştirilmelidir. Karate-do’nun gerçek bir tatbikçisi  olmak ancak ve ancak kişinin ruhsal ve fiziksel yanının mükemmeliğe erişmesiyle mümkündür.

Karate-do bir dövüş biçimidir ancak katılanlara şiddete karşı olma duygusu aşılar. Bir yanlış anlama ya da eksik öğreti sonucu sadece  bir dövüş tekniği olarak çalışıldığı zaman karate olmaktan çıkar. Dövüşmeği öğrenmek için karateye ihtiyaç yoktur, sokak dövüş teknikleri de bu iş için yeterlidir. Bir karateka dövüş becerisine mükemmelen sahip olduğu halde gördüğü eğitim ona şiddetten ve dertten kaçınmasını öğretmiştir.

Karate-do geçmiş yıllardan itibaren bütün dünyada popüler olamaya başlayan bir uğraştır. Fakat bu popülerliğin artması ile birlikte ne yazık ki, bazı üzüntü ve pişmanlık verici girişimler ve çabalar da oldu. Bunlardan biri karatenin çin boksuyla karıştırılıp iki adamın birbirlerine kıyasıya vahşice saldırması olarak ve ya müsabıkların ayaklarını da kullanarak bir birleriyle yaptıkları savaş olarak, ya da bir adamın eliyle ayağıyla ve ya kafasıyla kiremitleri kırması olarak görenler vardır. Bunun yanı sıra bazı guruplar karatenin esas amacı olan ahlaki ve ruhsal bakışlara gereken önem vermemelerinden dolayı  serbest dövüşe gereğinden fazla önem verilmesi sonucunun doğmasına sebep olurlar. Gerçek karate-do vücut ve ruhu eğiterek hasma saygı duymayı gerektirir, ki bu da yürekten ve tüm enerjiyle aynı zamanda tevazu ile çalışılarak elde edilir.

Karatenin dünya üzerindeki  popülaritesinden söz açmışken karatenin sportif yönünde değinmek gerektiğine inanıyorum çünkü ülkemizde olduğu gibi dünya üzerinde milyonları aşan sporcu kitlesi mevcut. Spor karatesinde tarafların yeteneklerini ölçme amacıyla müsabakalar yapılır. Fakat müsabakalarda kazanmaya çok önem vermek gibi bir eğilim vardır ki böyle yapanlar, temel teknikleri çalışmayı ihmal ederek ilk fırsatta serbest dövüşe başlarlar.

Müsabaka kazanmaya çok önem vermek, kişini temel teknikleri kullanmasına ve eğitimine yardımcı olmayacağı gibi aynı zamanda onların orijinal formlarını da bozar. Ayrıca bu bozulma, kişinin güçlü ve etkili bir teknik uygulamasını da engeller. Müsabaka kazanma isteği, temel teknikleri öğrenmedeki ciddiyeti yok edeceğinden zararlıdır. Ayrıca müsabakalarda vahşi bir dayanıklılık ve güç gösterisi yapmayı amaçlamak tamamen istenmeyen bir durumdur. Bu olduğu zaman, rakibe karşı nazik olma gereği unutulur ki bu nezaket karatenin her türlü tanımında yer alan en önemli noktadır.

Eğer karate bir dövüş tekniği olarak çalışılırsa bu pişmanlık duymak için bir sebeptir. Temel teknikler uzun yılların çalışması sonucunda geliştirilmiş ve mükemmelleştirilmiştir. Fakat bu tekniklerin etkili olarak kullanılabilmesi için, bu kendini savunma sanatının ruhsal yanının iyice anlaşılması ve en baskın rolü oynaması gerekir. Eğitim denince, hem vücudun, hem de ruhun eğitimi anlaşılmalıdır.

Karate tekniklerini uygularken tekniğin tam olabilmesi için vücut ağırlığının ağırlık merkezine doğru yayılması ve ağırlığın doğru yönlendirilmesi çok önemlidir. Karatede duruşların temeli, vücut ağırlığının doğru merkeze yerleştirilmesidir. Vücut ağırlık dağılımına tam bir hakimiyet sağlanmalıdır. Bedene yer ve yön değiştirme hareketliliğini kazandırarak rakibe bu şekilde üstünlük sağlamak gibi temelleri geliştirmek için çalışılır. Buna göre atağın başarılı olması için uygun düşen duruş pozisyonlarının iyi kavranılması gerekir.

Atak yaparken savunma yaparken, yön değiştirirken bir duruştan diğer bir duruşa geçilmesi gerekir. Savunma, atak, yön değiştirme ve benzeri değişen şartlara tamamen uyan çeşitli duruş pozisyonları düşünülmüştür. Her değişik duruş pozisyonu geometrik ve mekanik olarak uyumlu olup bütün hareket elemanlarının azami güçle çabuk etkin ve potansiyellerinin en uç noktasında kullanılması sağlar.

Uzakdoğu sporlarının en belirgin özelliği çalışma esnasında vücudun düzgün olmasıdır. Boyun ve baş dik tutulurken omuzlar rahat ve yana bırakılmış olmalıdır. Baş ve omuzlar arasında bir üçgen olduğu düşünülmeli hareket esnasında mümkün olduğunca bu üçgen bozulmamalıdır. Buna göre duruş tekniklerinin azami bir etki ile uygulanabilmesine zemin hazırlayan gücü ve dengeyi ve güçlü bir temeli sağlayan vücudun önceden belirlenmiş vaziyetini ifade etmektedir.

Heisoku_daçhi: Resmi dikkat duruşu
Musubi_daçhi: Dikkat duıruşu
Haciji_daçhi: Ayak açık duruş
Uçhi_haciji_daçhi: Tersine açık duruş
Heiko_daçhi: Paralel duruş
Sançhin_daçhi: Kum saati duruşu
Teiji_daçi: T duruşu
Renoji_daçhi: L duruşu
Neko_ashi_daçhi: Kedi duruşu
Zenkutsu_daçhi: Uzun duruş
Hangetsu_daçhi: Yarım ay duruşu
Fudo_daçhi: Temel duruş
Kokutsu_daçhi: Arka duruş
Kiba_daçhi: Auvari duruşu
Şhiko_daçi:  Gönye duruşu
Kake daçi: Ardışık duruş
Kosha-daçhi: Çarpraz duruş
Tsuruaşi daçi: Tek ayak üstünde duruş.
Daçilerin best karatedeki gibi resimleri formcizimleri ve kısa acıklamaları  teknıkaltına yada yanına eklenecek.

Vuruş yapılacak el hangi gerginlikte ve uzunlukta olursa olsun teknik öncesi kol rahat olmalı vücut gevşek oksijenle dolu olmalıdır.

Vurma ve çarpma teknikleri esnasında tüm güç denge noktasına toplanmalı ve vücuttaki oksijen boşaltılarak o bölge iyice sıkılmalıdır.

Son andaki sıkışım esnasında kavis vermek (döndürmek) ekstra bir güç kazandıracaktır.

Örnek olarak; seiken tekniği yivli silahtan çıkan mermiye benzetilebilir.

Hangi seviyede olursa olsun temel amaç gelen atağın uzaklaştırılmasıdır. Bu sebeple bloklar vücuttan uzaklaştırılmamalıdır. Bedenin ve bloğun bittiği alan aynı olmalıdır.

Bloğun etkili olabilmesi için vücudun hazırlıklı ve rahat olması gerekir. Tüm bloklardaki temel nokta blok yapılan bolgeyi son anda çevirmektir.

Bu hem gelen darbenin şiddetini azaltır, hemde atağın yönünü değiştirmekte kolaylık sağlar.

Bu kavise vücut da katılırsa büyük bir güçte sağlanmış olur. Buna yuvarlak ve dönen bir cisme dışardan başka bir cismin deydiği andaki uzaklaşmayı örnek verebiliriz.

Herkesin bildiği gibi tekmelerin yıkıcı etkisi vardır. Ama hedefine ulaşmamış bir yıkıcı etkide kendisini daha kötü durumlara düşürebilir. Tekmeyi atmak kadar çekmeninde son derece önemli olduğu bilincinde olunmalıdır. Dikkat edilecek önemli husus tekme atarken yerdeki ayağın, kalçanın ve dizin durumudur. Bu koordinasyon'un çok iyi düzenlenmesi şarttır.

Ayak tekniğini iyice gerilimiş bir kauçuk yaya benzetirsek etkiside o derece güçlü olacaktır.

Buradaki önemli husus yerdeki ayağın dengeyi sağlaması, bu da bacakların çok kuvvetli olmasını zorunlu kılar. En önemli noktalar diz ve kalçanın pozisyonudur. Uygulama esnasında ayak, diz ve kalçadan gerilmiş bir yayın kopması şeklinde düşünülmektedir.